روزگار

در کلاس روزگار،
درس های گونه گونه هست:
درس دست یافتن به آب و نان!
درس زیستن کنار این و آن.

درس مهر.
درس قهر،
درس آشنا شدن.
درس با سرشک غم ز هم جدا شدن!
در کنا این معلمان و درس ها،
در کنار نمره های صفر و نمره های بیست!
یک معلم بزرگ نیز
در تمام لحظه ها، تمام عمر!
در کلاس هست و در کلاس تیست!

نام اوست: مرگ!
و آنچه را که درس می دهد؛
" زندگی " است!




وقتی واقعیت ها , آدم را فریب بدهند چه کار می شود کرد ؟
روزگاریست که حقیقت هم لباسی از دروغ بر تن کرده است
و راست راست توی خیابان راه می رود
عشق نشسته است کنار خیابان , کلاهی کشیده بر سر و دارد گدایی می کند
و مرگ , در قالب دخترکی زیبا , گلهای رز زرد می فروشد
زندگی , در لباس افسر پلیس , برای ماشین های تمدن سوت می زند
و شادی , در هیئت گنجشکی کوچک , توی سوراخی در زیرشیروانی , از ترس گربه خشونت , قایم شده است
و آدم ها , همان غورباقه های سرگردان مرداب تنهایی هستند
که شاد از شکار مگس های عمرشان شب تا صبح غورغور می کنند

دوست

دوست تو حاجات بر آورده توست.
او کشتزار توست که در آن با مهر بذر می افشانی و با سپاس درو می کنی.
او سفره تو و اجاق توست.
زیرا با گرسنگی به نزد او می آیی ، و برای آرامش و صفا، او را می جویی.



برای یکی از بهترین دوستام که خیلی دوسش دارم و حاضرم جونم براش بدم یه مشکلی پیش امده! تو رو خدا دعا کنید هر چه زودتر مشکلش حل شه !!!